Op 16 juni 2017 heb ik mijn nieuwe boek Pelgrimspas - Onderweg in het teken van meditatie, boeddhisme en de natuur gepresenteerd. 
Het is een bezinnend boek waarin ik een stukje van mijn levenspad beschrijf.

Na een crisis rond haar drieëndertigste levensjaar gaat Cecilia op zoek naar haar ware kern. Cecilia ontmoet verschillende mensen op deze zoektocht: vrienden, spirituele leraren en vooral ook Boeddha. Zo vindt zij een sleutel tot bevrijding.
Gaandeweg ontvouwt zich een nieuwe manier van leven, een weg met kleur en bezieling. Daarbij ligt de focus op het boeddhisme, meditatie, schrijven en de natuur. Dit boek beschrijft een deel van haar levenspad. PELGRIMSPAS is ook bedoeld om jouw leven te verrijken. Want uiteindelijk zijn we allemaal één en is de waarheid over wie we zijn onveranderlijk aanwezig.

Het boek is te bestellen in de webshop van mijn uitgever Boekscout
en via Bol.com

Prijs:   € 18,99
ISBN:  9789402236637

Klik hier voor een foto-impressie van de boekpresentatie, gemaakt door Peter Walhof.

Reacties

'Het boek is zowel mystiek en inzichtelijk als ook persoonlijk.
Door jouw toegankelijke manier van schrijven wordt je in feite
omarmd door de passages en is het boek zeer gemakkelijk te lezen.
Het is een boek dat zowel rust als kracht uitstraalt.'  Uitgeverij Boekscout

'Uit jouw boek spreekt een zachte, sterke verbondenheid met aarde en mensen.
Alsof je een zonnetje aanzet. Heel mooi!' Charita Heikens

'Mooi, verfrissend inkijkje in je leven tot nu toe. De dingen die je inspireren,
de dingen die je doet, je innerlijke zoektocht. Kortom, veel van jezelf.
En het beeld klopt ook nog met hoe ik je ervaar, zie en voel.
Het hoofdstuk 'Wie ben ik?' vond ik eruit springen! Peter Dijs

'Ik vind het verhaal van je ontmoeting in de trein met medereizigers ontroerend
en ook grappig dat het in de stiltecoupé gebeurde. Het is wel symbolisch:
echte gesprekken die ertoe doen, hebben stilte nodig om gehoord te worden.'
                                                                  Tineke Antonides

'Vorige week heb ik met veel plezier jouw boek gelezen. Nieuwsgierig begon ik
met een verhaaltje. Maar voordat ik er erg in had, was ik al halverwege het boek.
Het grappige was, dat ik jou als het ware hoorde voorlezen, met pauzes en stem-
buigingen, zoals je ook een klein stukje bij de boekpresentatie hebt voorgelezen.
Het boek past helemaal bij jou, niet alleen qua inhoud, maar ook qua stijl.
Een heel intiem, inspirerend relaas.'  Henk van Andel

'Ik heb erg genoten van het lezen van je boek. Het geeft een mooie kijk in
bijzondere ervaringen van je leven'. Esther Bouman

'Echt geweldig. Zo'n mooie schrijfstijl waar ik je helemaal in herken. Een gave.
Jouw kracht is om kort en krachtig te zijn en ondertussen heel veel te vertellen.
Eckhart Tolle en uiteraard het Boeddhisme komen weer bij mij binnen, herkenbaar
van mijn mindfulness-training.  Lucy Zengerink

'Makkelijk leesbaar en toch met diepgang geschreven.
De warme sfeer die jij creëert in de verhalen door je taalgebruik vind ik echt
jouw kracht/gave. Het nodigt de lezer echt uit om verder te lezen.
Dit boek kan voor velen een handreiking zijn op hun pad.'  Dineke S.

Uit het boek

Treinontmoeting

Het is vrijdagavond. Ik zit in de trein, mijn koffie en leesvoer binnen handbereik. Het is nog erg rustig. In Amersfoort verandert dat. Mensen stromen de trein binnen. Een jongeman met een Arabisch uiterlijk neemt tegenover mij plaats. Hij legt een lijvig boekwerk naast zich neer. ‘Wilt u er even op letten?’ vraagt hij, nadat hij zich heeft geïnstalleerd. Ik knik en hij wandelt weer weg, de lange trein door. Nieuwsgierig bekijk ik het boek. Het is de Bijbel. Volgekrast en beduimeld, gelezen van A t/m Z.
Later ontspint zich een dynamisch gesprek. Hij vertelt dat hij én de Koran én de Bijbel diepgaand heeft bestudeerd (de Koran van achteren naar voren). Zijn ogen vol vuur, gesticulerend en gedreven, vertelt hij over zijn ontdekkingen. In zijn jeugd is hem voorgehouden absoluut geen andere religie te zoeken: ‘Je zult branden in het vuur!’
Twee andere medereizigers delen nu mee in ons gesprek: een donkerblonde vrouw met een open blik en een jongeman van Afghaanse afkomst. Ze zitten in de coupé aan de overkant. Hij leest een boek van Harry Mulisch (‘Vier punten voor mijn eindexamen’).
Ik vertel over de advaita vedanta, de non-dualiteit, wat meditatie voor mij betekent. En ik hakkel erbij, ik weet er geen echte woorden aan te geven. Wat wil ik nou eigenlijk zeggen? Grote vragen komen in deze trein-ontmoeting voorbij.
Misschien wel te groot voor ons hoofd en ons hart. Maar toch, de aandacht is gespitst, er wordt met openheid naar elkaar geluisterd. ‘Wat is het goddelijke?’ ‘Hoe kun je waarachtig en van binnenuit leven?’
De trein heeft vertraging, boemelt langzaam verder. Dan vertelt de Afghaanse jongeman over zijn vlucht uit Afghanistan, over Rusland en zijn ouders. Ik voel zijn diepe respect voor hen. Hij zegt: ‘Ik ben blij dat ik nog leef.’
De trein nadert Amsterdam. Deze ontmoeting had nog lang mogen duren.
Wanneer ik mijn spullen verzamel, valt mijn blik op het raam. ‘Stiltecoupé!’ staat er in grote letters. Vandaag geen stilte, geen zwijgen, geen opgelegde regels. Ik voel mij een beetje triomfantelijk en … alles stroomt.
Op het perron knipogen we even naar elkaar: de vrouwelijke medereiziger en ik. Een mooi afscheid.